The grandson of an antique dealer and the beggar princess got married. Lasting for two years, they were to engage in a contract marriage to fulfill their respective interests. An aspiring naval officer and wealthy man, a grandchild of an antique dealer who is despised solely due to his humble bloodline despite his golden success. Bastian Clauvitz needed a stepping stone for success and revenge. A fallen aristocrat who can only relive the glory of the past, a princess who makes a living through manual labors even though she has the blood of the imperial family flowing within her. Odette von Dysen needed money to start a new life. Both thought it was a beneficial deal, until something unexpected happened. “You ruined the most precious thing to me, so it’s only fair if you lose something equally precious, too. Am I wrong?” Bastian decided to hold her responsible for the damage that occurred. Hate, resentment, regret, even the name of this damn woman. For the sake of a complete end where everything was burned white and faded.

نوه یک عتیقه فروش و شاهزاده خانم گدا ازدواج کردند. دو سال طول کشید، آنها قرار بود برای تحقق منافع مربوطه خود با یکدیگر ازدواج کنند. یک افسر نیروی دریایی مشتاق و مرد ثروتمند، نوه یک دلال عتیقه که با وجود موفقیت طلایی، صرفاً به خاطر نسل خونی فروتنش تحقیر شده است. باستین کلاوویتز برای موفقیت و انتقام به یک پله نیاز داشت. یک اشراف سقوط کرده که فقط می تواند شکوه گذشته را زنده کند، شاهزاده خانمی که از طریق کارهای یدی امرار معاش می کند حتی اگر خون خانواده امپراتوری در درونش جاری باشد. اودت فون دایسن برای شروع یک زندگی جدید به پول نیاز داشت. هر دو فکر کردند که این معامله سودمندی است، تا اینکه اتفاقی غیرمنتظره افتاد. "تو گرانبهاترین چیز را برای من خراب کردی، بنابراین عادلانه است که چیزی به همان اندازه با ارزش را هم از دست بدهی. اشتباه می کنم؟» باستین تصمیم گرفت که او را مسئول آسیبی که رخ داده است بداند. نفرت، کینه، پشیمانی، حتی اسم این زن لعنتی. به خاطر یک پایان کامل که در آن همه چیز سفید و محو شده بود